Kamu Mühendislerinin Özlük Haklarının Üzücü Hikayesi

Bu hikayede geçen “Tüccar ifadesi Kamu Mühendislerinin işverenini, Eşek Kamu Mühendislerini, At ise diğer meslek mensuplarını” temsil etmektedir. Betimleme sadece kamu mühendislerinin durumunu daha iyi anlatabilmek için yapılmıştır.

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir çiftlikte bir at ve bir eşek yaşarmış. Bu ata ve eşeğe sahip olan kişi bir tüccarmış. Bu tüccar köylerden mal alıp başka köylere mal satarmış. Satın aldığı ve satmaya götürdüğü malları da bu eşekle ve atla taşırmış. Yüklerin çoğunu her zaman eşek taşırmış fakat yemlerin çoğunu her zaman at yermiş. Tüccar eşeğe sadece açlıktan ölmeyecek kadar yiyecek veriyormuş.

Günlerden bir gün bu tüccar çok uzaktaki bir köye gidip mal satmaya karar vermiş. O gün de hava bir hayli sıcakmış. Tüccar satmak istediği malların çoğunu eşeğe çok azını ise ata yüklemiş. At, eşek ve tüccar yollara düşmüşler. Yolları çok uzunmuş. Hem hava sıcak hem de yükler oldukça ağırmış. Eşek bu duruma daha fazla dayanamamış ve ağırlıkların altından kalkamamaya başlamış. O sırada aklına yüklerden birazını ata vermek geçmiş.

Eşek “At kardeş! Yüklerim çok ama çok ağır. Karnım da çok ama çok aç. Artık dayanacak dermanım kalmadı. Bana yardım eder misin? Yüklerin birazını da sen taşır mısın? Lütfen yükümden biraz al yoksa daha fazla devam edemeyeceğim” demiş.

At eşeği terslemiş ve “Benim asıl görevim yük taşımak değil. Sahibim bana yük yüklemedi. Yüklerin çoğunu sana yükledi. Ben senin yükünü taşımak zorunda değilim. Ayrıca benim karnım tok. Sahibim bana sürekli en güzel otları, yemleri bulup yediriyor” demiş eşeği küçümseyerek.

At, eşek ve tüccar yolda biraz daha devam etmişler fakat bir süre sonra eşek açlığa, susuzluğa ve yüklerin ağırlığına dayanamamış ve ölmüş. Tüccar atın öldüğünü görünce çok üzülmüş. Bu malları bir şekilde götürüp satmam gerekiyor diye düşünmüş ve tüm malları ölü eşeğin sırtından alıp atın sırtına yüklemiş. At artık yolun geri kalanını çok fazla bir yükle devam etmek zorundaymış.

At, eşeğin söylediklerini hatırlamış. Keşke eşeğin sırtındaki yükün birazını ben taşısaydım, keşke yediğim yemeğin birazını da eşeğe verseydim, keşke eşeğe su da verseydim. Eşek öldü ve bu durumda Tüccar da kaybetti ben de kaybettim demiş. Tüccar da eşek öldüğü için çok üzülmüş. Tüccar “eşek yıllardır benim kahrımı çekiyordu. Azıcık yemle, azıcık su veriyordum fakat eşek tüm yükü taşıyordu. Keşke eşeğime daha iyi baksaydım da eşeğim ölmeseydi” diye üzülüyormuş.

Kamu mühendisleri kamunun yükünü yıllardır sırtlarında eşek gibi taşımaktadır. Kamu mühendisleri maalesef gelinen noktada yoksulluk sınırının altında bir ücretle hayatlarını devam ettirmeye, ailelerini geçindirmeye çalışmaktadır. Kamu Mühendislerin özlük haklarında iyileştirmeler yapılmazsa mühendisler de eşekle aynı acı kaderi paylaşacak ve kaybeden maalesef en nihayetinde ülkemiz olacaktır.

Kamu Mühendisleri açlıktan, susuzluktan, yorgunluktan ve yoksulluktan ölmeden önce son defa sizlere sesleniyor. Kamu Mühendisleri maaş ve özlük haklarının iyileştirilmesini talep ediyor. Kamu mühendisleri;

1- Kamuda çalışan tüm mühendisler için “Teknik Sorumluluk Tazminatı” adı altında diğer meslek gruplarına yapıldığı gibi yeni bir ödeme kaleminin oluşturulmasını;

2- Kamu Mühendisi gelirinin; yakın zamana kadar benzer gelire sahip olan ve kamuda mühendise denk kabul edilen hakim-savcı, doktor gibi mesleklerin gelir seviyesine çıkarılmasını,

3- “Mühendislik Meslek Kanunu” çıkartılarak mesleki gelişimin teşvik edilmesini, bilgi ve tecrübenin ödüllendirilmesini,

4- Tüm kazanımların emekliliğe yansıtılması ve emekli mühendisler için de ilave emeklilik ödeneği gibi bir düzenlemenin (en az 30.000 gösterge) yapılmasını istiyor.

Lütfen sesimizi duyun ve mühendislerin özlük haklarının iyileştirilmesi noktasında somut adımlar atın.

Saygılarımızla arz ederiz.