Seçim Bitti ve Kamu Mühendisleri Unutuldu!

Değerli devlet büyüklerimiz seçimden önce kamu mühendislerini dillerinden düşürmüyor ve gerek seçim meydanlarında gerek sosyal medya hesaplarında gerekse de televizyon kanallarında sürekli “kamu mühendislerinin maaş ve özlük hakları iyileştirilmelidir” şeklinde açıklamalar yapıyor kamu mühendislerinin gönlünü okşuyordu. Hatta bazı devlet büyüklerimiz ve bazı siyasi parti temsilcileri kamu mühendislerinin maaş ve özlük haklarının iyileştirmesi için kanun teklifleri hazırlayıp meclise sunarken bazı milletvekillerimiz de soru önergelerini ardı ardına meclise iletiyordu. Ne var ki seçim bitti! Evli evine köylü köyüne gitti. Kamu mühendisleri yine unutuldu. Ortalıkta kamu mühendislerinin derdine derman olacak kimse kalmadı! Kamu mühendislerinin derdine derman olmak için ortaya adeta kahraman gibi çıkanlar seçimden sonra kamu mühendisleri konusunda kör, sağır ve dilsiz oldular. Kısaca özetleyecek olursak siyasilerimiz maalesef kamu mühendislerini kaderleri ile başbaşa bıraktı. Açık söylemek gerekirse terk edildik!

Gelinen noktada kamu mühendisleri maalesef yine yalnız, yine dertli, yine kederli. Kamu mühendisleri yine umutsuz, yine kaygılı ve elbette unutulmanın verdiği öfke sebebiyle yine kızgın. Kurt kışı geçirir ama yediği ayazı unutmaz derler. Kamu mühendislerinin de kışı bir şekilde geçireceği aşikar fakat kurt yediği ayazı unutur mu unutmaz mu onu zaman gösterecek…

Sivil toplum kuruluşlarına ve ilgili sendikalara da değinelim. Siyasilerden umduğunu bulamayan ve toplu halde hareket edilmesi durumunda daha etkili sonuç alınacağını düşünen kamu mühendisleri dernekleşme, sendikalaşma yoluan gitti. Kamu mühendislerinin kanayan yarasına derman olmak isteyen dernekler ve sendikalar kuruldu. Mevcut sendikalar, yeni kurulan sendikalar, dernekler…Hiç biri hali hazırda kamu mühendislerinin maaş ve özlük haklarının iyileştirilmesi noktasında gerekli çözümü üretemedi. Gelinen noktada kamu mühendislerinin onlarca sorunundan tek bir tanesi bile çözüme kavuşmadı. Kamu mühendislerinin maaş ve özlük haklarının iyileştirileceğine olan inanç da her geçen gün azalıyor. Gelinen noktada;

Sendikalar ve dernekler üye sayısını artırma derdinde! Sendikalar ve dernekler mühendisleri bir insan olarak değil de bir sayı olarak değerlendiriyor. Bir kamu mühendisi onlar için sorunu çözülmesi gereken bir kamu görevlisi değil. Bir mühendis maalesef bu yapılar için sayıdan ibaret. Sendikalarda kimse kamu mühendislerinin sorunu çözme derdinde değil gibi. Herkes benim üyem şu kadar oldu, senin üyen azaldı, seni seven yok, beni seven çok derdinde…Herkes makam ve mevki derdinde.

Oysa ki kamu mühendislerinin gerçek derleri masanın üzerinde duruyor. Kamu mühendisleri sorunlarının çözülmesini özlemle, hasretle bekliyor. Kamu mühendisleri siyasilerden, devlet büyüklerinden, sendikalardan, derneklerden, kısaca gücü ve imkanı olan herkesten destek bekliyor. Özetle;

KAMU MÜHENDİSLERİ ADALET İSTİYOR!

KAMU MÜHENDİSLERİ HAKLARINI İSTİYOR.